Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

I wish it was real

 11.11.

Λείπεις γαμώτο, λείπεις! Για άλλη μια φορά ξύπνησα από όνειρο που ήσουν και εσύ μέσα. Δεν ξέρω τι να κάνω και Δεν ξέρω πώς να το αφήσω πίσω. Και τι δε θα δινα για μια κουβέντα ακόμα μαζί σου, για μια στιγμή μονάχα. Μία στιγμή τίποτα παραπάνω. Μια κουβέντα ακόμα, να γελάσω λίγο μαζί σου, όπως έκανα πάντα. Έχεις φύγει και έχει φύγει ένας σπουδαίος άνθρωπος από τον κόσμο αυτό. Κανείς δεν μπορεί να αντικαταστήσει το κενό που άφησες.Τον τελευταίο καιρό τα όνειρά με εσένα γίνονται όλο και πιο συχνά. Την τελευταία εβδομάδα μόνο σε έχω δει 3 φορές. Τρεις.
Και μάλιστα η τελευταία ήταν και πιο "ζωντανή" από όλες. ήσουν κάτω από το σπίτι μου. Και περίμενες. Και ενώ εγώ σου εξηγούσα πως δεν είναι δυνατόν να είσαι εδώ και να μου μιλάς, άρχισα να κλαίω και να κλαίω και εσύ απλά μου είπες: "Ηρέμησε. Είμαι εδώ. Όλα είναι καλά. Τίποτα δεν έχει συμβεί".
Και εγώ συνέχισα να κλαίω και σε πήρα μια τόσο μα τόσο σφικτή αγκαλιά που δεν ήθελα να ξυπνήσω ποτέ.
Δυστυχώς όμως έγινε...
Θέλω να πιστεύω πως δεν ήταν μέσα στο μυαλό μου όλα αυτά. Πως όντως ήσουν εκεί και μου μιλούσες και μου έδωσες μια ευκαιρία να σου μιλήσω. Οι περισσότεροι θα μου πείτε: "Μα τι λες; Δεν ξέρεις πως τα όνειρα είναι καθρέφτης αυτών που θέλουμε και ζητάμε περισσότερο;"
Ναι. Το γνωρίζω. Απλά για μόνο μία φορά εύχομαι το συγκεκριμένο όνειρο να ήταν κάτι περισσότερο από ευσεβείς πόθους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου