Τρίτη 4 Ιουνίου 2013

Pain...



Δεν ξέρω τι με έπιασε...Αλλά η μόνη μου διέξοδος είναι το γράψιμο. Πάντα εκεί καταφεύγω όταν δεν είμαι καλά.
 
Απόψε όμως δεν ξέρω γιατί ξέσπασα. Ήμουν μια χαρά την υπόλοιπη ημέρα. Μέχρι που άνοιξα την τηλεόραση για να δω το επεισόδιο της 10ης εντολής. Σε αυτό το επεισόδιο πρωταγωνιστούσε μια κοπέλα που την σκότωσε ο πατέρας της. Και ξαφνικά άρχισα να κλαίω και να κλαίω χωρίς να μπορώ να σταματήσω. Και τελείωσε το επεισόδιο και εγώ ακόμα συνεχίζω να κλαίω, γιατί πνίγομαι στις δικές μου σκέψεις και στις δικές μου απώλειες.
 
Τελικά ο χρόνος δεν γιατρεύει τίποτα. Μόνο επιφανειακά. Έπρεπε να το έχω καταλάβει τόσα χρόνια τώρα. Μόνο συνηθίζεις την απώλειά τους και συνεχίζεις τη ζωή σου. Κοιτάς μπροστά. Όμως όταν το σκέφτεσαι συνεχίζει να σε βαραίνει. Ποτέ δεν σταματάει αυτός ο πόνος. Είναι πάντα εκεί, καλυμμένος από την καθημερινότητα και τις ημέρες που περνούν. Δε γίνεσαι καλύτερα. Όσος καιρός και να περάσει.

Ούτε η ίδια η ζωή δεν σε αφήνει να πας μπροστά. Και ο πόνος καραδοκεί σε κάποια γωνία του μυαλού σου για να σου επιτεθεί σε ανύποπτο χρόνο. Έτσι και σήμερα. Μου επιτέθηκε χωρίς να το περιμένω από πουθενά. Και δεν υπάρχει τρόπος να το σταματήσω. Πρέπει να ξεσπάσεις για να φύγει και να το «συναντήσεις» κάποια άλλη στιγμή που θα έχει βρει σε άλλη μεριά του μυαλού σου καταφύγιο.
 
Ποτέ δεν σταμάτησε να πονάει. Ότι και να συμβεί, ποτέ δεν περνάει. Και δεν το εύχομαι σε κανέναν να το βιώσει για κανένα κοντινό του άτομο. Δεν υπάρχει χειρότερος πόνος από αυτόν.
 
Ο κόσμος όμως συνεχίζει να κινείται σε γοργούς ρυθμούς χωρίς να τον ενδιαφέρουν οι απώλειες. Γι’ αυτό επιλέγεις να αφήνεις αυτό το κομμάτι για σένα. Σταματάς να το δείχνεις προς τα έξω γιατί δεν θες να δείχνεις αδύναμος. Αφήνεις τον κόσμο να πιστεύει πως το έχεις ξεπεράσει και πως όλα είναι καλά πλέον.
 
Σε κάτι τέτοιες στιγμές το τραγούδι που με εκφράζει είναι το “My Immortal” από τους Evanescence…. Και το συγκεκριμένο τραγούδι δεν μπορώ να το ακούσω καμία άλλη στιγμή. Κάθε φορά που θα το ακούσω θα βάλω τα κλάματα.Γι’ αυτό και δεν το ακούω ποτέ... Μόνο όταν κλαίω ήδη.
 
Εύχομαι να είστε καλά εκεί στη γειτονιά των Αγγέλων. Να μας βλέπετε και να είστε περήφανοι για εμάς.....Εύχομαι...............



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου